یادداشتی برای مرتضی آوینی

مرتضی یعنی پسندیده، خوشنود، برگزیده

گمنام ترین و غریب ترین و بهترین شهدایی که من می شناسم نامشان مرتضی بوده

از اولیشان که امام العارفین و امیرالمومنین بود و هنوز کسی نمی تواند ادعا کند او را آنچنان که بود می شناسد

تا شهید مطهری که اگر کتابهایش نبود، نمی دانم مقصد قدم هایم کدام بیراهه می شد

تا شهید گمنام شهید مرتضی آوینی

تا تو ...

تو که یک روز هرچه نوشته بودی سوزاندی و تصمیم گرفتی دیگر حدیث نفس ننویسی

دیگر حدیث نفس ننوشتی و رهبرمان مشتری پروپا قرص نوشته هایت شد

دیگر حدیث نفس ننوشتی و کلماتت جاودان شد

دیگر حدیث نفس ننوشتی و تنها از او نوشتی و مردان راهش

دیگر حدیث نفس ننوشتی و راوی محزون و آسمانی دفاع مقدس شدی

دیگر حدیث نفس ننوشتی و درهای آسمان به رویت باز شد، تو شدی سید شهیدان اهل قلم

دیگر حدیث نفس ننوشتی و خدا تو را پسندید. مرتضی نام بی مسمایی برای تو نبود

...

دارم کتابهای تو را می خوانم، همان ها که به لطف اطرافیانت تازگی ها دیگر اجازه ی نشر ندارند و با خودم فکر می کنم اگر جای وزیر علوم بودم حتما کتاب "توسعه و مبانی تمدن غرب" تو را جز درس های عمومی برای همه دانشجویان قرار می دادم.

افسوس! فرزندان خمینی و نسل جدید انقلاب باید نشخوارهای اومانیستی را بخوانند و از تو بی خبر باشند.

............

ای دست و زبان شهدا ، هیچ بیانی ... چون حنجره ات داغ مرا تازه نمی کرد

صلوات

دل نوشته های عاشقی

بسم الله الرحمن الرحیم 

انسان در صحنه ی عمل است که به درجه ایمان و ایقان خود پی میبرد.شاید کمی ثقیل به نظر برسد، ولی واقعیت این است که ما بیش از حد تصور به «خود گول زنی» مشغولیم! و به خود قبولانده ایم که وظیفه مکتبی مان را تنها با خواندن قرآن و نهج البلاغه و چند کتابی ازین و آن و رفتن به این انجمن اسلامی و آن دیگری، شرکت در فلان راهپیمایی و جهاد سازندگی، نماز جمعه، دعای کمیل و غیره انجام داده ایم نه اینکه بخواهم اینها را نفی کنم، نه! اما از «در صحنه ی عمل بودن» معنای دیگری را می خواهد برساند و آن این است که به بودن خویش راضی نباشیم و در شدن خویش، کندی حرکتمان را سریع تصور نکنیم.امروز وظیفه نسل جوان در حفظ و نشر ارزش های دفاع مقدس بسیار سنگین به نظر می رسد.دکتر علی شریعتی چقدر زیبا گفت:آنان که رفتند کاری حسینی کردند وآنان که ماندند باید کاری زینبی بکنندوگرنه یزیدی اند.در آخر باید بگویم راه شهادت بسته نیست. هنوز هم می شود شهید شد.اما هنوز شرط شهید شدن ،شهادتانه زیستن است.